Minsan ako ay aksidenteng nadulas at tumama ang aking braso sa isang salamin. Nagdulot ito ng isang malaking hiwa sa aking kaliwang braso.
Kinailangan akong dalhin sa isang ospital upang tahiin ang sugat. At habang ginagamot ako ng doctor ay paulit-ulit niyang tinatanong kung kaya ko pa ang sakit dahil kung hindi ay tuturukan niya ito ng pampangimay o anesthesia.
Syempre ayaw kong makaramdam ng sakit kaya’t makailang ulit na tinurukan ang aking braso ng pampangimay. Sino nga ba ang gusto ng sakit? Sino nga ba ang gusto ng paghihirap?
Ang sakit at pagbata ng krus ang siyang ipinahayag ng ating Panginoon sa kanyang mga alagad. Subalit si Pedro ay tumutol at sinabing walang mangyayari ganito kay Hesus.
Karakarakay sinabat siya ni Hesus at pinalayo si Satanas na siyang nag uudyok kay Pedro upang tutulan ang mga kaganapan ng paghihirap ni Kristo. Idinugtong pa ng Panginoon na ang pag-iisip ni Pedro ay hindi pag-iisip ng Diyos kundi ng tao. Maaring ang pag-iisip na iyan ay ang patungkol sa paglayo sa sakit at paghihirap.
Ako ay naniniwalang ang pag-hihirap na ito ng ating Panginoon ay may kabuluhan.
Ang paghihirap na ito ay naayon sa balakin ng Diyos na tubusin ang ating mga kasalanan sa paraang ang kanyang anak na si Hesus ay mag-aalay ng buhay, bilang isang tupa, para sa ating mga kasalanan.
At sa pagpapaalala niyang ito ay sinabi niya na ang mga taong nais na sumunod sa kanya ay kailangang “isantabi ang sarili, magbata ng krus, at sumunod sa kanya.”
At dito niya ipinaliwanag ang kahalagahan ng sakripisyo para sa kapakanan ng iba. Ito ang misyon
ng “Anak ng Tao”, ang iligtas tayo
sa ating mga kasalanan sa pama-
magitan ng pag-aalay ng kanyang buhay.
As we celebrate the 500 years of Christianity in the Philippines. The Chaplaincy to Filipino Migrants organises an on-line talk every Tuesday at 9.00pm. You can join us at:
https://www.Facebook.com/CFM-Gifted-to-give-101039001847033
Naniniwala akong lubos natin nauunawaan ang mga patungkol na ito ni Hesus ukol sa mga sakripisyo kung pagninilayan natin ang ating mga karanasan sa buhay bilang OFW; ang tinatawag ng marami na pagmamahal na may kasamang aray.
Pag ibig sa kapwa, sa mga mahal sa buhay na nauuwi sa paggugugol ng ating buhay para sa paglilingkod.
Malimit, napapansin ko na ang mga kababayan natin dito sa Hong Kong ay nagpapadala ng mga la-rawan sa kanilang mahal sa buhay na nagpapakita ng kanilang kasiyahan, at paminsan-minsan ay kaayusan ng buhay.
Magsusuot sila ng magagarang damit at magpapakuha ng larawan sa mga sikat na lugar o kaya naman ay mga bagay na nagpapahiwatig ng karangyaan katulad ng mga kotse at mamahaling gamit. Subalit sa kabila niyon ay ang pang-araw-araw na buhay ng paninilbihan, mga sakit ng pamumuhay sa ibang bansa at pangungulila sa mga mahal sa buhay.
Malimit ay isinasantabi ang pansariling pangangailangan para sa mga umaasa sa kanya. Kadalasan ang pagmamahal natin sa kapwa ay may kasama ng ‘aray’
Malapit ka na kung ganoon sa pananaw ng Panginoon. Siya ang nag alay ng buhay para sa ating lahat. Siya ang nagmahal ng may kasamang aray, upang ang ating buhay ay maging ganap at kasiya-siya. (cf John 10:10).
• Father Jay Flandez SVD
